Anlayacaksın!

Kendini zorlamadan akıtabildiğin gözyaşın
Hislerini son haddine kadar sömürdüğün benliğin
Ağrısına dayanamadığın kalbin
Bırakıp gidince ruhunu
Anlayacaksın… Anlayacak ve arayacaksın,
Mutsuz sandığın o sevmediğin günleri.
Arayacaksın bir bir terk ettiklerini
Anlayacaksın… Anlayacak ve ağlayacaksın,
Bir hiç uğruna vazgeçtiklerinin değerini,
Bu kadar geç anladığın için.
O çok güvendiklerinin seni nasıl bıraktığını
Geride bıraktıkların seni unuttuğunda
Görecek ve ağlayacaksın.
Bu kez o gözyaşların işe yaramayacak
Bunu anladığında olgunlaşacaksın.
Acılarla, hatalarla, terk edilişlerle ve
Yalnızlıklarla olgunlaştığın için üzüleceksin
Çaresiz kabulleneceksin.
Soğumuş bir çay, açık kalmış televizyon
Dağınık bir oda ve yalnız bir insan
Hataların sonunda kabullendiğin gerçek işte bu!
Artık zorlanmadan akıtacaksın gözyaşlarını
Sömürülecek duyguların yok bile
Ağrısına dayanamadığın kalbin tekliyor.
Anladın birçok şeyi ama nafile
Artık yalnızsın… Yapayalnız…